Toen de tractor werd uitgevonden gingen we niet minder en duurzaam produceren. We gingen voor meer. De uitvinding van de computer leidt niet tot minder rompslomp, integendeel, we gaan ten onder aan de door ons gecreëerde bureaucratie. We leggen alles vast en we controleren alles dubbel. Gewoon omdat het kan. Toen ik 25 jaar geleden begon op de Hogeschool was er één secretaresse. Nu zeven, say no more. En die hebben het ook nog veel te druk.
Filosofen zijn ervan overtuigd dat de techniek meester gaat worden van de mens. Een benauwend idee. Steeds meer professionals verzetten zich tegen “het systeem”. “We zijn er voor mensen!” Moet je dan vechten tegen het systeem? Een zevenkoppig monster dat wroet in ons menszijn en ons laat verzwelgen in onmacht.
Nee, was het nuchtere antwoord van een professional tijdens een training. We moeten het juist omarmen. Proberen weer vrienden te worden. Hoe? Door keuzes eerst met het hart te maken en daarna samen met collega’s het hoofd te gebruiken?
Laatst moest een jonge man met een hersentumor een formulier invullen om te voldoen aan de eis van verplicht solliciteren. Hoewel van enig werk voor deze man geen sprake kon zijn. Het is dan eigenlijk zelfs wreed om toch in de molen verzeild te raken. Het is de kunst om dit soort dingen te blijven zien en vervolgens samen te kijken hoe deze persoon geholpen kan worden. Dan voelt een mens zich gekend en herkend in zijn problemen. En ervaart hij steun.
90% draait lekker in de grote gemene deler van het systeem. De kunst is echter de 10% eruit te vissen die bijzondere aandacht verdient. Dan doe je mensen recht. En is het systeem dienend. Chapeau!