Ik denk niet dat dat Harvey Weinstein de charme, de looks en het karakter heeft om filmsterren te versieren. In een gewoon leven zou hij waarschijnlijk onmachtig geweest zijn om welke vrouw dan ook te verleiden. Maar wat Harvey had is macht, heel veel macht. Hij werd dankzij de “me too” affaire het voorbeeld van misbruik van macht.
Bron afbeelding: Picpedia Creative Common CC0
Maar ook als we naar de alledaagse werkvloer kijken wordt er vaak, op heel klein niveau, snel de machtskaart getrokken.
Op een kritische vraag of op een verzoek om een uitzondering, of gewoon een enthousiast idee hoor je steeds vaker een antwoord als:
“Nee dat hebben we niet afgesproken”
“Dat mag niet van de inspectie”
“Daar is geen tijd voor”
“Dat laat het systeem niet toe”
“Alle neuzen moeten nu eenmaal dezelfde kant op”
“Ik maak geen uitzonderingen”
“Regels zijn regels”
En op zich is daar niet zoveel mis mee, sterker nog, aan veel afspraken ontkom je niet. Zeker in deze tijd van systeemdenken. Maar probleem is dat die antwoorden zo snel komen van menig manager, zonder even te praten, te luisteren en te denken. Ook klinken ze vaak als de beslissing van een scheidsrechter: onverbiddelijk. Er bestaat kennelijk steeds meer onmacht om uitzonderingen te maken en speelruimte te creëren waarin professionals juist lekker gedijen.
Vanuit Story Flow een paar tips:
Ga in gesprek over de speelruimte die er is (of niet is)
Bedenk samen experimenten die wel buiten de kaders kunnen draaien
Bespreek samen mogelijke toekomstscenario’s
Geniet juist van andersdenkenden
Koppel alle keuzes aan een gezamenlijk gedragen uitdaging die gekoppeld is aan de “waarom” vraag.
Durf terug te komen op eerdere besluiten
De mens centraal, de regels niet als doel maar dienend! Luisteren en tijd nemen voor elkaar. Samen zo vaak mogelijk tot afgewogen keuzes komen: dat is pas “machtig”.